• Door een tactische 2-2 tegen Otterlo op de laatste speeldag van de reguliere competitie wist Hoevelaken 2, dat al geplaatst was voor de nacompetitie, handig de eerste ronde van dit seizoentoetje te ontlopen en zich direct te plaatsen voor de finale van de nacompetitie. Daarin zou het zaterdag 18 juni moeten uitkomen tegen Sparta Nijkerk 3, op neutraal terrein. Zaterdag 11 juni werd er al druk gespeculeerd op welk neutrale terrein dat dan zou moeten zijn. Het terrein van Veensche Boys leek het meest voor de hand liggend, maar de voorkeur ging voor velen uit naar Terschuur. Donderdag werd bekend dat Kleinhoven als 'neutraal' terrein was aangewezen. Een voordeeltje voor Hoevelaken dus, maar het werd nog gekker. Sparta trok zich vrijdag terug waarmee Hoevelaken, volgens wedstrijdsecretaris Herko Wilgenburg, automatisch promoveert naar de Eerste Klasse. Een groter voorbeeld van 'met een minimum aan inzet een maximum aan resultaat behalen' kun je niet bedenken.

  • Hoevelaken 2 promoveert! Een overzicht van binnenuit

    Zoals hierboven gemeld speelt Hoevelaken 2 volgend seizoen in de reserve Eerste Klasse Oost. Dat is het op één-na-hoogste niveau voor reserveteams in Nederland.

    Ingestuurd door Hendrik-Jan Vonk

    Het elftal van Bennie Boekhout heeft dus direct toegeslagen in het eerste post-Corona seizoen. De promotie is een optelsom van teamspirit, volharding, flexibiliteit, karakter en een bijzondere nacompetitie.

    Hoevelaken startte het seizoen met een op het oog te kleine kerngroep. Toen de voorbereiding in augustus startte, dacht de technische staf met regelmaat dat de groep te klein zou zijn om een succesvol seizoen te kunnen draaien. Bespaard van blessures en schorsingen en gezegend met de ‘regel- capaciteit’ van Bennie Boekhout kan er nu worden teruggekeken op een succesvol seizoen. Diverse spelers van het Eerste deden gemotiveerd hun opwachting bij Twee om terug te komen van een blessure of om aan wedstrijdritme te werken. Maar ook de mannen van Drie, O23 en/of JO19 maakten meerdere minuten bij Twee.

    Met recht kan er gesproken worden van een collectieve prestatie.

    De start van het seizoen was flitsend. In de beker eindigden we bovenaan in de poule en moest er een Hoofdklasser aan te pas komen om ons uit te schakelen. In de competitie konden we na vier wedstrijden al het ‘10 punten feestje’ organiseren en stonden we na tien wedstrijden fier bovenaan met 8 overwinningen en 2 gelijke spelen. Een reeks die na de winterstop niet voortgezet kon worden.

    In de tweede seizoenshelft speelde de krapte van de selectie namelijk een paar keer parten. Wellicht ook gebukt onder de druk van het koploper zijn, bleven de prestaties achter. Het welbekende kwartje viel in deze fase net de andere kant op. Op 7 mei werd de cruciale wedstrijd tegen kampioen NSC Nijkerk verloren, waarna Hoevelaken 2 zich kon richten op de nacompetitie voor promotie.

    Klaarblijkelijk bevrijd van kampioensstress namen zowel de vorm als de resultaten toe. Met een hele mooie overwinning uit bij SDC Putten (2-6) als meest tastbare bewijs.

    In deze vorm keken we uit naar de nacompetitie en het deed ons goed dat ook het Eerste zich plaatste voor hun nacompetitie, dat de O23 kampioen werd en dat de JO19 een mega prestatie leverde door te promoveren naar de 4e Divisie.

    Deze mooie resultaten hadden echter ook een impact op de bezetting voor onze eerste wedstrijd in de nacompetitie. Zelfs het organisatietalent van Bennie Boekhout kon deze puzzel niet oplossen.

    Maar andere talenten uit de begeleiding concludeerden dat er een escape was als we in onze laatste wedstrijd maximaal gelijk zouden spelen. En zo geschiedde, met als resultaat dat we 11 juni een vrijbriefje ontvingen en we ons met een brede selectie konden prepareren voor de finale van 18 juni.

    De wedstrijd leefde enorm in de groep en Twee was klaar voor de wedstrijd van het jaar, die uiteindelijk nooit is gespeeld. Een complex verhaal, dat hierboven al is beschreven.

    Het resultaat is er niet minder om: promotie naar de Eerste Klasse! En dat is niet alleen geweldig voor deze schitterende groep en dito begeleiding onder leiding van mister Hoevelaken 2, Bennie Boekhout. Het is ook geweldig dat we volgend jaar een jong en ambitieus ‘schaduwteam’ hebben dat op een hoger niveau gaat spelen.

    Persoonlijke note:
    Voor mij was dit mijn eerste volledige seizoen binnen deze mooie vereniging. Ik heb mogen concluderen dat ik geen betere mentor dan Bennie Boekhout had kunnen treffen om onze vereniging te leren kennen.

    Dankzij hem, Henk, Frits, de spelersgroep en de vaste supportersschare kijk ik terug op een heel mooi eerste jaar. Maar ook dankzij diverse andere leden voel ik me al behoorlijk verenigd en denk ik tegenwoordig in rood/wit in plaats van groen/wit.

    Mijn verleden ligt bij Jonathan, mijn toekomst wat mij betreft bij sc Hoevelaken!

    Gaat alles dan zoals gewenst? Nee, nog niet. Maar zoals het hoort als je je aansluit bij een vereniging: daar wil ik de vereniging graag bij helpen. Om de dingen die goed gaan nog beter te laten verlopen zonder in te leveren aan de identiteit van (nogmaals) onze mooie vereniging.

     

    High- en downlights van afgelopen seizoen

    We hebben wat meegemaakt afgelopen seizoen, een paar hoogte- en dieptepunten:

    • Meest bijzondere doelpunt: Teun Leebeek, Otterlo-uit. Een sportieve terugspeelbal belandde in het doel….
    • Mooiste doelpunt: gedeelde eer voor Daan Vinke (Terschuursche Boys uit) en Jordy Zieltjes (Otterlo thuis). Beiden prachtige afstandsschoten.
    • Lelijkste wedstrijd: Horst-uit, 0-1 overwinning. Doelpunt: de toen jarige Sven van den Heuvel.
    • Favoriete tegenstander: SDC Putten, eindigde in de top van de competitie, dachten zelfs even op kampioenskoers te liggen, maar we wonnen tweemaal van ze: 6-2 en 3-6)
    • Meest emotionele moment: rechtsback Mark Kijlstra scoort twee keer thuis tegen DTS’35 na een zeer emotionele week. Hij viert zijn doelpunten langs de lijn met zijn ouders.
    • Kortste wedstrijd: VVOP-uit. Na een comeback van 2-0 achter naar 2-2 hing onze winnende derde doelpunt in de lucht. De wedstrijd wordt echter om onbegrijpelijke redenen ver voor de 90ste minuut afgefloten.
    • Speler van het jaar: velen kwamen voor deze titel in aanmerking, maar Jelle van der Veer stak er toch bovenuit. Dat zag hoofdtrainer Harry ook en Jelle speelde in de laatste fase ook regelmatig bij 1.
    • Herinnert u zich deze nog: de wijze hoe de nacompetitie is verlopen is voer voor Robert Kreuning om over enkele jaren nog eens op terug te kijken.

    Onze geliefde voetbalsport kent vele one-liners en clichés. Een veelgehoorde is dat een prestatie nimmer enkel op de laatste wedstrijddag wordt gerealiseerd. Hoewel de wijze waarop de promotie in de slotfase tot stand is gekomen, meer bijzonder dan fraai is, moet in dezen benadrukt worden dat het een prestatie op basis van een heel seizoen is.

    Ik wens jullie allen een hele mooie zomer toe!

    Hendrik-Jan Vonk